ทีมที่รวบรวมโดยองค์การอนามัยโลกได้ไปเยือนหวู่ฮั่นเมื่อเร็ว ๆ นี้เพื่อวิจัยว่า COVID-19 มาจากไหน แต่อาจต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะมีคำตอบชัดเจนว่าการระบาดของโรคเริ่มต้นอย่างไร
การระบาดใหญ่ของ COVID-19 ได้ส่งผลกระทบต่อสังคมของเราอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนและมากยิ่งขึ้นต่อประชากรสูงอายุของเรา เนื่องจากพวกเขาประสบปัญหาในการจัดการการดูแล ในบางกรณี พวกเขาไม่มีคนที่พวกเขารักไม่สามารถไปเยี่ยมพวกเขาได้ ทำให้เกิดความรู้สึกโดดเดี่ยว ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากกลัวว่าจะติดเชื้อไวรัส
สถิติแสดงให้เห็นว่า 43% ของผู้สูงอายุประสบความเหงาในช่วงเวลานี้ ในขณะที่การดูแลคนที่คุณรักเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรก ผู้ดูแลต้องเผชิญกับความเครียดในระดับที่สูงขึ้นในขณะที่พวกเขาพยายามจัดการความต้องการของตนเองในขณะที่ดูแลคนที่พวกเขารัก ซึ่งนำไปสู่ผลลัพธ์ด้านสุขภาพด้านลบเพิ่มเติม
จากการวิจัยที่ดำเนินการโดยศูนย์วิจัยและฝึกอบรมการฟื้นฟูสมรรถภาพแห่งชาติ ผู้ดูแลครอบครัวได้รับผลกระทบเชิงลบจากการระบาดใหญ่มากกว่าผู้ที่ไม่ได้รับ ซึ่งรวมถึงภาระทางอารมณ์ ร่างกาย และการเงินที่มากขึ้น ผู้ดูแลหญิง ผู้ดูแลอายุน้อย และโดยเฉพาะครอบครัวที่มีรายได้น้อยประสบปัญหาสำคัญ
ให้ผู้ดูแลของเรามีฐานะทางการเงิน
ผู้ดูแลส่วนใหญ่ของเราใช้จ่าย 78% ของรายได้เพื่อดูแลคนที่พวกเขารัก ทำให้พวกเขาลดเงินออมและการเกษียณอายุ นอกจากนี้ยังมีสถานการณ์ที่ผู้ดูแลต้องออกจากงาน ทำให้รายได้น้อยลง หนี้สินเพิ่มขึ้น ค่าใช้จ่ายที่ค้างชำระ และผลประโยชน์การเกษียณอายุประกันสังคมลดลง การแก้ปัญหาบางอย่างที่เกิดขึ้นรวมถึงการปรับใช้นโยบายที่ช่วยให้ชั่วโมงการทำงานยืดหยุ่นได้ นอกจากนี้ เทศบาลสามารถให้เครดิตภาษีแก่นายจ้างที่เสนอจำนวนสัปดาห์ของการลางานขั้นต่ำแก่ผู้ดูแลครอบครัว ทำให้เกณฑ์การมีสิทธิ์ได้รับเครดิตภาษีสามารถเข้าถึงได้มากขึ้นสำหรับครอบครัวที่มีรายได้ปานกลางและขยายการคุ้มครองงาน
ผู้ดูแลมีปัญหาในการเข้าถึงบริการ
ประการที่สอง ผู้ดูแลต้องเผชิญกับความยากลำบากอย่างมากในการเข้าถึงบริการต่างๆ ภายในชุมชนของตน เช่น การขนส่ง อาหารตามสั่ง และบริการด้านสุขภาพในบ้าน เนื่องจากขาดความมั่นคงทางการเงิน การศึกษาด้านโภชนาการที่ดีขึ้น และความเข้าใจเกี่ยวกับทรัพยากรที่มีอยู่โดยรวม ตามข้อมูลของ National Alliance for Caregiving ผู้ดูแล 27% พบว่ามันยากมาก และ 62% ของผู้ดูแลต้องการการฝึกอบรมและการเข้าถึงข้อมูลเพื่อให้เข้าใจวิธีการดูแลตัวเองและคนที่พวกเขารักมากขึ้น ระบบต้องการความทันสมัยและการบูรณาการ เนื่องจากอาจเป็นเรื่องยากที่จะหาข้อมูลทั้งหมดที่จำเป็นในที่เดียว สุดท้าย การบริการด้านสุขภาพจิตจะมีความสำคัญต่อผู้ดูแลและคนที่รักที่พวกเขาสนับสนุน
การจัดการและลดความเหนื่อยหน่ายของผู้ดูแล
ความเหนื่อยหน่ายของผู้ดูแลเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ดูแลมืออาชีพและครอบครัว ความเหน็ดเหนื่อยและภาระงานส่งผลให้ผู้ดูแลไม่สามารถตอบสนองความต้องการของตนเองได้และมีภาวะอ่อนเพลียทางร่างกาย จิตใจ และอารมณ์ จำเป็นต้องมีการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยเพื่อบรรเทาและลดความเสี่ยงของอาการเหนื่อยหน่าย
เทคโนโลยีเลเวอเรจ
ประการที่สี่ เราต้องใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยี ภายในปี 2020 ชาวอเมริกันที่มีอายุมากกว่า 120 ล้านคนจะต้องได้รับการดูแลจากที่บ้าน ตามที่สมาคมผู้เกษียณอายุแห่งอเมริกา (AARP) ระบุ ผู้ดูแลส่วนใหญ่ – ประมาณ 45 ล้านคน – จะไม่ได้รับค่าจ้าง (เทียบกับผู้ดูแลที่ได้รับค่าจ้าง 5 ล้านคน) และหลายคนจะดูแลสมาชิกในครอบครัวสูงอายุมากกว่าหนึ่งคน เทคโนโลยีต่างๆ เช่น เซ็นเซอร์สุขภาพทางไกลและไบโอ ซึ่งมีความสามารถเพื่อตอบสนองสมาชิกในที่ที่พวกเขาอยู่และเพื่อตรวจหาปัญหาด้านสุขภาพในเชิงรุก สามารถช่วยให้การศึกษา การให้คำปรึกษา การบำบัดพฤติกรรมทางจิตสังคม/ความรู้ความเข้าใจ (รวมถึงการฝึกอบรมการแก้ปัญหา) การรวบรวมและติดตามข้อมูล การดูแลทางคลินิก การส่งมอบและการสนับสนุนทางสังคม ข้อมูลที่ดีขึ้นและการวิเคราะห์เชิงคาดการณ์จะนำไปสู่การแทรกแซงที่เหมาะสมยิ่งขึ้น เนื่องจากผู้ดูแลใช้เทคโนโลยี
โดยสรุป ผู้ดูแลเป็นส่วนสำคัญของสังคมของเรา พวกเขาต้องการการสนับสนุนเพิ่มเติม การเข้าถึงผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต โครงสร้างพื้นฐานด้านการดูแล และค่าครองชีพ เราจำเป็นต้องก้าวไปข้างหน้าด้วยการสร้างโซลูชันที่จุดตัดของนวัตกรรม ความร่วมมือ และการรับรู้ นายจ้างสามารถสร้างความร่วมมือกับองค์กรผู้ดูแลได้ ผู้ดูแลของเราต้องการการดูแลเอาใจใส่